Janne-Marie Schouten
Wat een dag
Er is een dag
Spoedig zullen wij Hem zien
Waar al wat leeft al lang op wacht,
Een dag van blijdschap,
Als heel de schepping wordt bevrijd.
En op die dag,
Dan komt de Heer en haalt zijn bruid,
Die rein en stralend
Opgaat in zijn heerlijkheid.
Er klinkt geschal,
Wanneer de graven opengaan
En doden opstaan,
Voor eeuwig levend door zijn kracht.
Hun aardse tent
Wordt nu bekleed met heerlijkheid,
De dood verzwolgen,
Overwonnen voor altijd.
Dus kijk omhoog
En zie wat nog verborgen is,
Maar wat beloofd is,
Dat blijft in eeuwigheid.
En als je lijdt,
Weet dat het maar voor even is.
Als Jezus terug komt,
Deel je in zijn heerlijkheid.
Refrein
Er is een dag,
En voor altijd op Hem lijken
En Jezus kennen
Zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
Want wij zullen met Hem leven
In zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!
WAT EEN DAG
De woestijn staat symbool voor het leven hier op aarde.
Het rotsgraf rechts onderin en de dorre tak die de woestijn diagonaal doorsnijdt, staan voor het lijden en de vergankelijkheid van het leven.
Dan een verrassend beeld in die woestijn: een bruid, Christus kerk.
De jurk en de sluier van de bruid waaieren uit over de hele woestijn, over alle terreinen van het leven. En als we als bruid van Christus naar ons aardse leven kijken, mogen we hier beneden al iets zien, van wat nog verborgen is, maar wat beloofd is.
Onder de sluier gaat de dorre tak bloeien en het graf open!
De blije rode klaprozen worden, in de schilderkunst geschilderd aan de rand van een korenveld, in verband gebracht met de korenaar, als symbool voor de wederopstanding.
De bruid strekt zich uit naar de berg, vanwaar ze Hem verwacht, op de wolken.